பகலெல்லாம் என்னைத் தழுவியவன் இரவானால் தனியே தவிக்கவிட்டு என்னைப் பிரிந்து எங்குதான் போவானோ?
என்னதான் செய்வானோ?
வரட்டும் காலை விடிந்தால் அவனுக்கு உண்டு கச்சேரி என்றெண்ணி இரவின் தனிமையில் மனம் கூம்பி வாடிஉறங்கி
விடியலில் மீண்டும்
அவன்தழுவ வருகையில் அவன்தீண்டும் அந்த ஒரு கணம்
மீண்டும் உயிர்த்தெழுந்த
*தாமரையால்*
பகைத்துக் கொள்ளமுடியவில்லை
தன்காதலனாம்
*சூரியனை!*
த.ஹேமாவதி
கோளூர்
🌞🌷🌞🌷🌞🌷🌞🌷