கதிரவனென்ற ஆடவன்
இயற்கையென்னும் இளைய கன்னியைக் காண
ஆவலாய் ஓடோடி வருகின்றான்
வழியில் ஏற்படும் தடைகளை மனமுடைந்து செப்புகின்றான்
எப்பொழுது விடியுமென்று காத்திருந்தேன்
பொழுதும் புலர்ந்தது
மனதும் மகிழ்ச்சியில் ஆழ்ந்தது
ஏறி வருவதற்குள்
பனிகள் வந்து மூடி
அவளை காண முடியாமல் செய்தன
அவைகளை விரட்ட படாத பாடுபட்டேன்
பனித்துளிகள் போர்த்தியிருக்கும்
என்னவளின் பளிங்குடலைக் காண ஆசை
ஆனால் அது முடியவில்லை
பின் மலைச்சிகரங்களும் முகடுகளும் குறுக்கே வந்து நின்றன
அதையும் தாண்டி ஏறி வருவதற்குள்
என் கதிர்வீச்சின் தாக்கத்தால்
என்னவளும் சோர்வுற்று அழகை இழந்து காய்ந்து தீய்ந்து போகிறாள்
அவளைக்காண எக்கு கொடுத்து வைக்கவில்லையோ
என்றேனும் ஓர்நாள் நிச்சயம் காண்பேன் அவளை புத்தம்புது மலராய்
வானுயர்ந்து நிற்கும் எனக்கே இவ்வளவு தடைகள் என்றால்
மனிதனின் நிலை பாவம் தான்
தி.பத்மாசினி
