பல்லாண்டு சுகமாய் வாழ்வர்

உன்னை கருவில் சுமந்த தாயையும்

உன்னை தோளில் சுமந்த தகப்பனையும்

நீ கையில் சுமக்க வேண்டாம்

அவர்கள் உனக்கு சுமைகள் அல்ல

அவர்கள் உனக்கு சுகங்கள்

நீ அவர்ளை சுமையென நினைத்தால்
உன் வாழ்வு சூன்யம்

நீ அவர்களுக்கு பால்சோறே உண்ணக் கொடுத்தாலும்
பழரசமாய் கொடுத்தாலும்
அது அவர்களுக்கு விடம் தான் உன் அன்பில்லாத போது

உன் அன்பான பேச்சும்
பரிவான பார்வையும்
நேசத்தோடு பக்கத்தில் அமர்ந்தால்
அந்த இன்பத்தில் பல்லாண்டு சுகமாய் வாழ்வர்

தி.பத்மாசினி